Prva obnova manastira desila se oko 1283. godine kada je kralj Dragutin sproveo velike radove na celom kompleksu. Ulazni pirg na jugozapadnoj strani adaptiran je u kapelu u čijem krstastom svodu su naslikane čuvene scene sabora srpskih srednjovekovnih vladara, i u kojoj je kralj 1316. godine sahranjen. Izgrađena je nova trpezarija i u priprati crkve naslikane su nove freske.
Nakon više razaranja koje je preživeo, manastir je 1689. opusteo. Nedugo zatim, započeto je odnošenje kamena za izgradnju osmanskih građevina, da bi 1722. godine patrijarh Mojsije uspeo da zaustavi jedan takav rušilački poduhvat koji se odvijao tokom izgradnje kasarne. Ipak, krajem 19. i početkom 20. veka Turci su od ostataka manastira napravili utvrđenje. Velika oštećenja manastir je pretrpeo tokom dva svetska rata.
Život u manastiru je obnovljen sredinom šezdesetih godina 20. veka, dok je obnova same crkve i drugih manastirskih zdanja i dalje u toku.