Lokalitet Crkvica je smešten na kupastom uzvišenju visoko iznad Debeličkog potoka sa severne, i Padežkog potoka sa južne strane.
Na lokalitetu se nalaze ostaci crkve sa polukružnom apsidom na istočnoj strani. Dimenzije ovog hrama iznose 6,50 x 2,70 m, pri čemu su zidovi rađeni od složenih nadgrobnih spomenika. U donjim zonama postavljene su veće horizontalne ploče, dok su gornji delovi izvedeni od usadnika-stela i kamenih krstova. Na krunama zidova su najbrojniji tzv. studenički spomenici sa predstavama ljudskog lika u plićem ili dubljem reljefu.
Ulaz u crkvu je u okviru zapadnog zida. Sa desne strane ulaza nalazi se ljudsko poprsje urađeno od mermera u punom reljefu. Spomenik je oblika ploče, koja se završava plastično obrađenom glavom, dimenzija 51 x 30 x 14 cm. Na glavi su naznačeni monaška kapa, oči, nos i brkovi čiji su krajevi neznatno povijeni nagore. Modelovanje brade se jedva nazire, kao i krstovi koji su predstavljeni u plitkom reljefu na gornjim delovima grudnog koša. Jedan veći krst reljefno predstavljen u krugu nalazi se na leđima, što pored ostalog upućuje da se radi o predstavi sveštenog lica. Prema V. Petkoviću, crkva je bila posvećena sv. Dimitriju, a kralj Milutin ju je priložio manastiru Banjskoj. Za crkvu u Bekovi je, kao i za mnoge druge, vezana legenda da je preletela i to „preko tadašnje državne granice u susedno selo Belo Polje“. Crkva u Bekovi pomenuta je u turskom katastarskom popisu nahije Brvenik u Zvorničkom sandžaku 1519. godine.
Na zaravni sa zapadne strane crkve nalazi se savremeno groblje u kom ima spomenika nastalih u periodu od 16. do 20. veka. Na jugozapadnoj strani ovog groblja ima i horizontalnih ploča koje su skoro potpuno urasle u zemlju. Postojanje nekropole sa velikim grubo obrađenim spomenicima pored ostataka crkve, zabeleženo je 80-tih godina 20. veka.