Tvrđava Jeleč je smeštena na jednom od najviših vrhova planine Rogozne, južno od Novog Pazara, na vrhu ugašenog vulkana, na nadmorskoj visini 1262 m. Tvrđava ima nepravilnu poligonalnu osnovu prilagođenu samom terenu. Zidovi su očuvani do 12 m visine, kod zapadne kule, a najčešće od 4 do 8 m. Stambene zgrade su bile podignute na zaravnjenoj steni u središnjem delu utvrđenja. Prilaz utvrđenju se nalazio sa istočne strane gde se zapažaju tragovi staze, a mestimično se vide i uklesane stepenice širine do 1,5 m. Kapija se nalazila na severoistočnom uglu fortifikacije. Drugi prolaz je bio na jugozapadnom uglu, do kule, sa manjom kapijom i očuvanim dovratnicima, građenim od dobro tesanog kamena. Uz severni bedem se nalazi ukopana prostorija pravougaone osnove sa tragovima hidrauličnog maltera i verovatno je korišćena kao cisterna ili žitnica. Sa severozapadne strane, ispod glavne kule, nalazi se manja zaravan opasana zidovima u okviru koje je cisterna sa tri otvora za filtriranje vode. Na jednom od njih sačuvana je kamena ploča sa kružnim otvorom.
Jeleč se u istorijskim izvorima prvi put pominje 1282. godine, ali se pretpostavlja da je osnovan znatno ranije, kao značajno strateško utvrđenje, koje je imalo odbrambenu ulogu u borbama Raške sa Vizantijom i Bugarskom. Po podacima arhepiskopa Danila II, kralj Dragutin je 1282. godine je pao s konja i slomio nogu. Kralj Milutin je manastiru Banjskoj darovao „pod Jelečem selo Goševo“ koje i danas postoji. Jeleč je jedno vreme pripadao Vojislavu Vojinoviću, zatim Nikoli Altomanoviću, a od 1396. godine u njemu se nalazi turska posada. Pominje se i u dubrovačkoj arhivskoj građi, odnosno Petchus Radueuich et Ragha Goycich de Seruia de loco dicte Jelez, 1482. godine. Po njemu je nazvana i šira oblast, Vilajet Jeleč, značajna administrativno-upravna oblast, a do početka 20. veka postojala je i nahija Jeleč. Prema katastarskom popisu iz 1455. godine, ovaj vilajet je imao preko sto naselja. Iste godine u tvrđavi je bilo 17 članova posade, a 1468. 18 sa ćehajom — zapovednikom tvrđave. Sredinom 15. veka posada je bila naoružana artiljerijom. Filibelija Karađoz je dobio 1463. godine kao timar dva sela „da obavlja tobdžijsku službu u gradu Jeleču“. Posada u Jeleču je ukinuta 9. jula 1540. godine i više se grad ne javlja u popisima. Godine 1434. pominje se Podjeleč, kada su trgovca Šajina Žunjevića iz Podjeleča Turci zatvorili zbog nedozvoljenog izvoza srebra i zaduživanja.
Arheološka istraživanja tvrđave Jeleč nikada nisu sprovedena, tako da ostaju nepoznate hronološke faze ovog značajnog lokaliteta. Očuvani delovi zidnih masa zahtevali bi hitnu konzervaciju jer su pojedini delovi počeli da se urušavaju.