Severozapadno od sela Šaronja, na koti 942 m, nalaze se ostaci utvrđenja na Gradini koji obuhvataju vrh kupastog dominantnog visa. Sa severozapadne strane je niskim prevojem povezan sa susednim visovima, prema seoskim potocima koji se ispod Gradine spajaju i čine Šaronjsku reku. Gradina je prvi put zabeležena 1951, a 1979. godine su preduzeta sondažna arheološka istraživanja.
Na osnovu rezultata istraživanja izdvojena su dva hronološki i kulturno zasebna horizonta, stariji praistorijski i mlađi kasnoantički sa ostacima utvrđenja.
Starijem kulturnom horizontu pripadaju fragmenti keramike većih posuda sa crno glačanom površinom, a ima i delova zdela sa profilisanim obodom u vidu koso postavljenh kanelura. Dekorativni elementi su veoma skromni i čine ih plastična traka, a na jednom fragmentu kružna štitasta aplikacija. Materijal ovog horizonta se datuje u 5. vek p. n. e, kad je na lokalitetu postojalo manje gradinsko naselje.
Mlađem horizontu pripadaju ostaci utvrđenja čiji su bedemi obuhvatali zaravan na vrhu brega i deo blažih padina ispod vrha. Bedemi su očuvani samo u nivou terena i dosta su uništeni između dva svetska rata zbog izgradnje objekata u selu. Mlađe utvrđenje ima elipsoidnu osnovu prilagođenu samom terenu i ima dve trase bedema. Unutrašnji bedem obuhvata gornji plato, dimenzija 65 x 50 m, a spoljašnji padine ispod zaravni sa severne, istočne i južne strane utvrđenja dimenzija 80 x 180 m. Na severozapadnoj strani spoljni bedem se spaja s unutrašnjim.
Upravo tu su očuvani ostaci manje pravougaone kule, dimenzija 4 x 5 m, a sa njene severne strane je poterna sa širinom prolaza oko 0,90 m. Ostaci još jedne, veće kule, konstatovani su na jugoistočnoj strani unutrašnjeg bedema.
Na spoljašnjem bedemu, na njegovoj istočnoj strani, postojala je samo jedna kula. Glavna kapija utvrđenja se verovatno nalazila u okviru južnog spoljnog bedema, gde se u obliku terena zapaža da se pravci bedema smiču obrazujući prolaz širine oko 1,80 m. U utvrđenju su mestimično zapaženi ostaci objekata, dva u unutrašnjem delu utvrđenja, a više objekata na prostoru između dva bedema.
Mlađem horizontu pripada keramika koja je oko 95% proizvod lokalnih radionica, rađena od zemlje koja potiče iz jednog gliništa. Mali je izbor oblika posuda. Kao najčešći oblik javljaju se lonci sa koso razgrnutim obodom i loptastim trbuhom koji je kod nekih primeraka ukrašen nizom tankih horizontalnih linija. Dno lonaca je najčešće blago ispupčeno. Tu su i fragemnti poklopaca, plitkih zdela sa horizontalno razgrnutim obodom, blago profilisanim trbuhom i ravnim dnom, a u malom broju je zastupljena i importovana keramika — fragmenti amfora, pitosa, krčaga i lonaca sa maslinasto zelenom gleđi.
Na Gradini je nađen i novac cara Valentinijana I (364–375) što ukazuje da je utvrđenje moglo nastati u vreme njegove vladavine, ali je ostalo nerešeno pitanje da li je tada podignuto utvrđenje u celini ili samo njegov unutrašnji deo koji obuhvata zaravan na vrhu brega.
Na osnovu oblika i ostalih karakteristika keramičkog materijala, mlađi horizont na Gradini datuje se u vremenski raspon od sredine 4. do kraja 6. veka.
