Lokalitet Gradina se nalazi u Gornjoj Radaljici na vrhu kupastog uzvišenja, na koti 1316 m. Sondažna istraživanja lokaliteta preduzeta su 1985. godine.
Ostaci utvrđenja na radaljičkoj Gradini imaju nepravilnu elipsoidnu osnovu približnih dimenzija 60 x 67 m, pri čemu bedemi obuhvataju vrh kupastog brda i prostor južne padine. Njihova širina iznosi 1,40 m. Nadzemni delovi zidova bedema se nisu očuvali, dok je trasa vidljiva samo po osipini zarušenog kamena.
Gradina je pristupačna samo sa severne strane. Tu je postavljena kula trapezoidne osnove, od koje bedemi vode ka zapadu i istoku postepeno se šireći tako da na donjem, južnom delu, prave blagi luk.
Na više mesta u unutrašnjem prostoru uočeni su tragovi građevina, koje su koncentrisane u blizini bedema sa severozapadne i zapadne strane, kao i u središnjem delu.
Od kule prema sredini južnog bedema uočeni su ostaci stepeništa. Ulaz u utvrđenje širine 0,80 m bio je izveden po principu smaknutih bedema i nalazio se u severoistočnom delu utvrđenja. Evidentirana je i staza koja vodi od kapije ka zaravnjenom platou ispod kule i dalje do sedla u podnožju Gradine.
U otkrivenom arheološkom materijalu dominiraju fragmenati keramike koja može da se opredeli u 4. vek, kao i jedan dvoredi koštani češalj. Neposredno uz bedem pronađen je bronzani novčić cara Aurelijana (270–275). Nažalost, ovaj novčić ne pruža bliže vremensko opredeljenje s obzirom da je probušen i kao takav je mogao da bude duže u upotrebi kao deo počelice ili ogrlice. Nalazi fragmenata keramike veoma su skromi, ali po obliku, fakturi i načinu ukrašavanja mogu se opredeliti u 6. vek. Među njima ima i nekoliko fragmenata koji sigurno pripadaju srednjem veku. Utvrđenje je obezbeđivalo kontrolu nad čitavom okolinom i putevima koji su tuda prolazili. U zaleđu se nalazila prostrana rudarska oblast Golije gde su u srednjem veku bila rudišta gvožđa i srebronosnog olova. Gradina u Radaljici ima bliske analogije sa utvrđenjima koja su otkrivena u Kuzmičevu, Šaronjama i Kaludri.
